De eerste dagen

Eerst maar meteen een waarschuwing vooraf: dit wordt een lang verhaal. Er is de afgelopen dagen veel gebeurd en ik heb al veel nieuwe dingen gezien. 

Terug naar drie dagen geleden, donderdag 19 september. Om 12:40 stond mijn vlucht gepland van Amsterdam Schiphol naar LAX. Na een lange autorit vol files en opstoppingen was ik uiteindelijk ruim twee uur voor vertrek op het vliegveld. Na in te checken en mijn koffers af te hebben gegeven, was het tijd om afscheid te nemen van mijn uitzwaaicomité: mama, Peter en Simon. En ik had het zwaar. 

Nog wat overstuur was het daarna tijd voor de lange wandeling naar de gate en de security check daar. Na grondig gefouilleerd te zijn, moest ik nog een half uur wachten om te kunnen boarden. En man, wat voelde ik me alleen. Gelukkig zat ik in het vliegtuig naast een ontzettend lief, wat ouder Amerikaans echtpaar dat probeerde me gerust te stellen. "Once you get there, you will settle right in and you will be just fine." 

Het vliegtuig waarmee ik de Atlantische Oceaan ben overgevlogen.

Na een vlucht van ruim 11 uur - die me gelukkig 100% is meegevallen en voorbij was voordat ik er erg in had - was er de douane. Na netjes uitgelegd te hebben dat het eten dat ik bij me had, wat Nederlands snoep was (pepernoten!), en dat die twee koffers volledig gevuld waren met kleding omdat ik drie maanden bleef, mocht ik doorlopen. Ik moest de bordjes "to the street" volgen, en daar was ik dan: ik stond op Amerikaanse grond. 

Na een rit in een shuttle met een chauffeur die reed als een maniak was ik om 18:00 lokale tijd (dus al 5:00 uur 's nachts in NL) bij het huis waar ik de aankomende tijd zal verblijven. Ik huur een kamer, met eigen badkamer, in het huis van een docent op de universiteit. Zij heet ook Renee ;). De kamer bleek gelukkig net zo netjes als hij op de foto's die ik eerder al had gezien leek. Na nog even gekletst te hebben (het klikt gelukkig goed), en mijn spullen uitgepakt te hebben, ben ik mijn bed in gedoken. Ik was kapot. 

Vrijdagochtend ben ik maar meteen op weg gegaan naar de campus, die echt om de hoek is. Met 5 minuten lopen ben ik er. De medewerkers van de universiteit kunnen namelijk in een aparte wijk wonen, die direct aan het campusterrein ligt. Eenmaal op de campus ben ik - met plattegrond in de hand - op zoek gegaan naar het Student Center om me daar bij het International Office te melden om mijn papieren in orde te laten maken. 

Met het nodige zoeken onderweg, was ik uiteindelijk 20 minuten nadat ik de deur uit was gelopen op mijn bestemming. Best een goede score vond ik zo voor de eerste keer. Onderweg vielen me vier dingen op (1) alle gebouwen zijn hier bruin, (2) de campus is ontzettend groen en (3) werkelijk iedereen, geen uitzonderingen, loopt hier met een koffiebeker in de hand en (4) je ziet overal afbeelden en beelden van miereneters. Eigenlijk is dat laatste niet zo verwonderlijk aangezien Peter the Anteater (miereneter) de mascotte is van deze universiteit. Maar ik vond het wel opvallend hoe vaak dat terugkomt, in Nederland doen we daar helemaal niet aan. 

Na te zijn ingecheckt, ben ik maar een kijkje gaan nemen in de UCI bookstore. Waar ze, naast boeken, vooral heel, heel veel UCI kleding verkopen. Naast een ontzettend groot aanbod aan truien, vesten en sportkleding zijn er pajamabroeken. En om de hele familie mee te laten genieten van je studentenleven hier kun je ook UCI dad, UCI mom en UCI grandparent kleding kopen ;). 

In de bookstore liep ik Bas tegen het lijf. Hij is een andere HTI student uit Eindhoven die hier zelfs de komende zes maanden gaat studeren. Samen zijn we daarna op zoek gegaan naar de twee winkelcentra die net buiten het campusterrein zouden zijn. Bij beide was een supermarkt en verder was er een enorm aanbod aan eettentjes. Het University Town Center had een behoorlijk hoog 'Disney' gehalte, zoals wel meer dingen hier. In een, in mijn ogen, wanhopige poging alles wat meer sfeer te geven willen ze het er graag oud uit laten zien. En dat lukt niet zo goed. Waardoor ik met regelmaat het idee heb in Disneyland rond te lopen. 

Zaterdag hadden Bas en ik om 11 uur afgesproken met Bart, hij zou ons gaan rondleiden over de campus. Bart is hier op UC Irvine bezig met zijn promotie en heeft ook HTI gestudeerd in Eindhoven. Hij heeft geregeld dat Bas en ik hier nu kunnen zijn en probeert het hier zo goed mogelijk voor ons te regelen.

Tijdens ons rondje over de campus kwamen me gelukkig al wat plekken bekend voor. Bart heeft ons het een en ander aangewezen en daarna zijn we doorgelopen naar de In-n-Out Burger voor een all-American style lunch: hamburgers. Daar kwam Bart erachter dat er die dag Red Bull Flugtag was in Long Beach, wat blijkbaar behoorlijk dichtbij ligt. Al snel had hij geregeld dat een van zijn huisgenoten ons wel wilde brengen in zijn auto. 

Mijn eerste hamburger hier in de USA

Red Bull Flugtag is een soort ter land, ter zee en in de lucht, maar dan met zelfgebouwde vliegtuigen. Na de laatste 4 of 5 deelnemende bouwwerken van de helling in het water te hebben zien donderen, zijn we door het toeristische deel van Long Beach gelopen. Met een lekker zonnetje rond de haven lopen was zo verkeerd nog niet ;). Hieronder wat foto's van Long Beach. 

  

Bas en ik in Long Beach.

En de foto's van Red Bull Flugtag.  

 

Als je goed kijkt zie je hier een bouwwerk direct weer naar beneden storten ;). 

Disney-stijl in Long Beach ;)

Na een stop op de terugweg voor een SIM kaart waren we weer terug bij Bart's huis. Omdat ik eigenlijk ook nog een fiets nodig had, zijn we daarna direct weer vertrokken naar de Target. Ditmaal gereden door Bart's andere huisgenoot, want die had een grotere auto. Ik ben nu in het bezit van een fantastisch glimmende, all-American cruiser fiets; hij blinkt je tegemoet ;). 

Toen we (of beter gezegd: Bart en zijn huisgenoten) de fiets eindelijk in de auto hadden gekregen, zijn we met zijn allen gaan eten bij een Fish Grill. De gang van zaken was voor Amerikaanse begrippen volgens mij volstrekt normaal, maar voor mij wel even wennen. Bij de ingang kreeg je meteen een menu, waarna je bij de kassa je bestelling doorgaf. Na te betalen kreeg je een mooi stokje met een nummer mee. Dat zette je bij je op tafel, waarna je bestelling 5 minuten later werd gebracht. Best een handig systeem :). 

Om 7:30 zijn we teruggereden naar de campus. Onderweg besloten Bart, Bas en ik dat we de dag erop (zondag dus) naar het strand zouden gaan fietsen. Ik zie er wel een klein beetje tegenop, want het is ruim een uur enkele reis en de weg gaat hier behoorlijk op en neer. Maar het uitzicht schijnt erg mooi te zijn, dus ga ik zeker mee. Daarover dus de volgende keer meer!

Dus, dat waren mijn eerste dagen hier. Gefeliciteerd dat je je door dit hele verhaal heen hebt geworsteld! ;) Ik zal proberen het de volgende keren wat korter te houden. 

Liefs, Renée

(Dank aan Bart voor de foto's waar ik zelf op sta :) )